Tuesday, September 24, 2013

Είναι πολύ όμορφα εδώ...

Είναι από εκείνα τα γλυκά βράδια Σεπτεμβρίου στο εξοχικό μου στο Μαλιμπού, δίπλα στη πισίνα και πίνω ένα ακριβό malt ακούγοντας jazz. Είναι πολύ όμορφα εδώ καθώς δεν μ' απασχολεί τίποτα και έχω αφήσει πίσω μου κάτι μαφιόζους με κοστούμια που αυτοαποκαλούνται πολιτικοί και κάτι ακριβοπληρωμένους μαϊντανούς του lifestyle. Είναι πιο όμορφα απ' ότι μπορείς να φανταστείς. Δεν υπάρχει Λιάγκας, δεν υπάρχει Παντελίδης, δεν υπάρχει Διβάνη, δεν υπάρχει πρόβλημα ρευστότητας καθότι είμαστε όλοι πλούσιοι και το μόνο που μας απασχολεί είναι η σωστή θερμοκρασία της σαμπάνιας...


Είναι πιο όμορφα απ' ότι φαντάζεσαι. Δεν υπάρχουν πολιτικές δολοφονίες, δεν υπάρχουν κόμματα που να τις εκμεταλλεύονται, δεν υπάρχουν κοντοκουρεμένοι τραμπούκοι με τικ που να προκαλούν αντί να βρίσκονται στη φυλακή και γενικότερα η καθημερινότητά μας είναι πιο ήρεμη διότι δεν μας αποσχολούν τα προβλήματα μιας αμόρφωτης εκφασισμένης κοινωνίας. Είναι πολύ όμορφα εδώ. Δεν υπάρχουν οι ψύχραιμοι ορθολογιστές και η κρίση είναι ένα κακό όνειρο που αποκλείεται να πάρει σάρκα και όστα. Τουλάχιστον για εμάς. 

Δεν υπάρχουν καλοπληρωμένες βίζιτες που ρίχνονται στο... μεροκάματο αφού έκαναν τις διακοπές τους και ξεκούρασαν τα καλοσχηματισμένα (από το photoshop) κορμιά τους. Δεν υπάρχουν χοντρομπαλάδες κομιστές dvd ενώ κανείς από εμάς δεν αγοράζει τις εφημερίδες τους, εκτός βέβαια, αν μας τελειώσει το κωλόχαρτο. Το σημαντικότερο; Δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχουν αυτοκτονίες διότι όλα είναι ιδανικά ενώ αν κάποιος χρειαστεί να πάει στο νοσοκομείο δεν είναι αναγκασμένος να δώσει 25 ευρώ, όπως συμβαίνει σε κάτι ταινίες τρόμου όπου ένας ψυχωσικός Μπουμπούκος αναλαμβάνει το Υπουργείο Υγείας μιας τριτοκοσμικής χώρας.

Δεν υπάρχουν κι άλλα πολλά, αλλά που να τα θυμάμαι τώρα. Πάει καιρός. Και να σου πω την αλήθεια, αρκετά ασχολήθηκα. Αφιέρωσα πέντε ολόκληρα λεπτά για να σου στείλω αυτό το γράμμα. Ελπίζω να το διαβάζεις. Βασικά ξέρω πως το διαβάζεις. Ένα γλυκό βράδυ Σεπτεμβρίου, στο διαμέρισμά σου στα Πευκάκια, στη βεράντα, πίνοντας coca cola και ακούγοντας Stan από το παιδικό πάρτι απέναντι...


3 comments:

  1. “You may say I'm a dreamer, but I'm not the only one. I hope someday you'll join us. And the world will live as one.”

    ReplyDelete
  2. Έπρεπε να βάλω John Lennon τελικά;

    ReplyDelete
  3. μπα.. θα επαιρνε πολιτικο χρωμα ;)

    ReplyDelete